Welcome in Rotorua

Vanmiddag (vrijdag 29 september) arriveerden wij rond 12.00 uur in het plaatsje Rotorua, waarvan de naam door ons verbasterd is in werkelijk elke denkbare variant.

Nadat wij op 26 september in Takapuna (zeg maar Auckland-noord) waren gearriveerd had het redelijk veel geregend. Dat gaf ons de kans om het binnenleven in de camper in al haar facetten uit te proberen, van het koken (of anderszins eten klaarmaken) tot en met het in bed geraken en dan vervolgens ook nog slapen. Ook het organiseren van zitplaatsen in de camper om wat te lezen of te eten, was een kunststuk op zichzelf. Wij zijn er in geslaagd, mag ik wel zeggen!
Met vereende krachten hebben we een strategie ontwikkeld om – zoals Rineke al zei – op ingenieuze wijze spullen te verplaatsen naargelang de behoefte/het uur van de dag/de activiteit.
Verrassend snel ontwikkelt zich een routine. Dat is ook wel wenselijk om het nog een beetje aangenaam te houden in deze micro-samenleving, De ervaring van Amerika helpt: we weten dat we het kunnen.

Op onze 2e dag in Takapuna hadden we gepland om naar Tiritiri Matangi Island te gaan, waar diverse inheemse en bedreigde vogelsoorten leven, zonder hun natuurlijke vijanden (de rat en de opossum onder meer). Dat eiland is te bereiken vanuit de haven van Auckland.
We hadden echter een camper-probleem: het warm water was uitgevallen en ons “grijze” afvalwater (afwas- en douche water) liep linea recta het paadje achter de camper op. Het zeepsop blies prachtige bellen in de plassen. Kortom: er was iets niet goed. We hebben dus eerst geprobeerd zelf iets te ontdekken aan hetgeen fout ging, en toen maar besloten om de volgende dag terug naar de verhuurder te gaan.

Daardoor vertrokken we uiteindelijk te laat naar Auckland om de boot naar het eiland nog te halen, dus besloten we om de stad zelf maar te gaan bekijken.

Een leuke tocht, eerst een kwartier met de bus en vervolgens op de ferry naar de overkant. Eerste indruk van Auckland en haar voorsteden: nogal Engels, niet zo spannend, en Auckland zelf evenmin. Wel prachtige parkjes door de hele stad, die erg heuvelachtig is, wat uiteraard ook wel z’n charme heeft. De stad verkeerde daar in lenteachtige sferen: alle kleuren groen, prachtige bloesem aan de bomen, heerlijke geuren (foto). Op een of andere manier leek het alsof deze stad geen gebruik had gemaakt van haar mogelijkheden om een leuke, moderne, enerverende stad te worden.
Zelfs de universiteit en de campus leverde een wat tam beeld op, en straalde niet de energie uit die je van een universiteitsstad verwacht. Om 3 uur gingen we maar weer terug naar onze camping, nét op tijd om een enorme plensbui vanuit de camper gade te slaan.

Dinsdag dus vóór onze verdere tocht eerst langs de camperverhuurder om e.e.a. te laten checken. Gelukkig was het allemaal snel verholpen, deels gevolg van een verkeerde handeling onzerzijds en met enige uitleg en lichte ingrepen konden we op weg naar ons volgende doel: de glimwormen van Waitomo.
Gaandeweg bleek de zon vastbesloten om die dag in elk geval iets goed te maken, dus onderweg stopten we bij een wegrestaurant om heerlijk te lunchen.
In Waitomo konden we om 16.00 uur met de excursie mee, die ons door Ward was aangeraden. En terecht! Een indrukwekkend en wonderlijk gezicht: duizenden glimwormen die in stikdonkere grotten tegen het plafond aangeplakt zorgen voor een soort dichte sterrenhemel. (zie foto).

Daarna hebben we nog een wandeltocht ondernomen naar een uitzichtpunt in de buurt: werkelijk overweldigend, sprookjesachtig mooi. (foto) Toen door naar de dichtstbijzijnde camping, voor ’t eerst een glaasje in de zon, en weer een prachtige dag afgesloten. En vandaag dus in Rotorua aangekomen, na alweer een mooie tocht door hobbitland.