Wonderlijk Costa Rica

Sinds het vorige verslag hebben we alweer een deel van Costa Rica doorkruist: eerst van Santa Elena (Monteverde) naar de pacific-kust: Playa Hermosa. Daar hebben we 3 dagen een geweldig appartement (maar zonder internet) betrokken, in een huis in koloniale stijl, een paar stappen van het strand. Een heel andere kant van Costa Rica, met 38* een tropenklimaat. Daar heb ik ook kennisgemaakt met een nieuw fenomeen: de howler (brulaap). Kort was ik in de veronderstelling dat de buurman beren of leeuwen in zijn tuin herbergde, die systematisch werden gefolterd. Zo'n afgrijselijk gebrul klonk er regelmatig op. Uiteindelijk ontdekte ik dat het geluid verplaatste, en bij nader inzien verplaatste het mee met enkele apen. Die zich helaas 's ochtends vroeg in de boom naast onze slaapkamer hadden genesteld.
Wim heeft in Playa Hermosa 2 dagen gedoken en scholen tropische (meisjes?) visjes tot grote onrust gebracht en ik heb mijn dagen in ledigheid doorgebracht met lezen, boodschapjes doen, poedelen in de pacific en natuurobservatie vanaf het terras. De bronchitis is er langzaam gesleten, het hoofd is vrijwel snotvrij en ik kan weer redelijk onbelemmerd door mijn neus ademen, wat bijzonder prettig is.

Na 3 dagen zijn we de hitte weer ontvlucht en via een prachtige tocht door de bergen langs het (stuw)meer van Arenal naar Puerto Viejo de Sarapiqui gereden.  Een wonderlijk, engels aandoend landschap, sterk gecultiveerd, mooi aangeplante tuinen, lieflijke groene heuvels met - tot Wim's vreugde - vrolijk draaiende windmolens. Eigenaardig, al die verschillende landschappen in één dag. Puerto Viejo is een oud (bananen-)havenstadje midden in het land. Het bananentransport vond over de rivieren plaats. Het bleek makkelijk om een onderkomen te vinden, want overal zijn nog "cabina's" te huur, schoon en efficiënt. Hier hebben wij onze eerste tropische regenbui in Costa Rica meegemaakt: een stortbui van 2 uur, waarna het water op wonderbaarlijke wijze weer snel verdwenen is.  Het reservaat La Selva bezocht, met toekans in soorten en maten en een leerzame guidetour. Vanuit Puerto Viejo wilden we eigenlijk door naar Tortuguero, maar er werden 2 dagen regen voorspeld dus we besloten die reis uit te stellen en eerst naar de caraïbische kust te gaan, naar Cahuito.

Daar troffen we een situatie waar we helemaal geen rekening mee gehouden hadden: alle accomodatie bleek vol te zitten! Kennelijk zijn de Tico's de week vóór pasen vrij en trekken dan en masse naar de caraïbische kust....
Na een uurtje of 2 zoeken troffen we gelukkig nog een heerlijk bungalowtje te huur, in een soort mini Lage Vuurscheparkje waar 10 huisjes rond een grasveldje staan. Een vrolijke, hyperactieve pitbull herkende onmiddellijk in Wim een liefhebber en startte een wilde jacht op iets onduidelijks in zijn buurt. Dat was even slikken. Maar sinds gisteren is het beestje alleen nog aangelijnd gezien.
Gisteren hebben wij de Sloth Sanctuary bezocht en ... geen woord teveel gezegd: baby-sloths zijn snoezig! Een van de redenen waarom zij door de moeder in de steek gelaten worden blijkt hyperactiviteit te zijn; we overwogen meteen een donatie Ritalin. Want baby-sloths die niet het eerste jaar bij hun moeder hebben doorgebracht kunnen daarna nooit meer overleven in de natuur, dus moeten de rest van hun 45-jarig leven in de opvang doorbrengen. Merel: hier ligt nog een pracht terrein braak voor onderzoek zou ik zeggen!

Vandaag heeft Wim nog een duikdagje en kan ik mijn reisblog weer even bijwerken. Misschien straks nog een wandeling van 1 uurtje naar het stadje, dat een sterk jaren 60 gehalte heeft met veel oudere hippies die winkeltjes hebben in onduidelijke dingen: zelfgemaakte armbandjes van touwtjes, kleurige lappen, Bob-Marly T-shirts (over van de vorige eeuw?!), esotherische stenen, zelfgebreide mutsjes, enz. Kennelijk kun je daarvan ook in leven blijven.

En morgen vroeg dan eindelijk op weg naar Tortuguero, waar we weer een paar dagen blijven.