Tortuguero, een paradijs...

Op donderdag 2 april zijn we dan toch eindelijk op pad gegaan naar Tortuguero. Vanaf de Caraïbische kust dicht tegen Panama aan was het nog wel zo'n 4 uur rijden naar de plek, waar het bootje vertrekt dat reizigers naar Tortuguero brengt. We wilden de boot van 13.00 uur halen, dus om 08.00 uur stapten we in de auto. Het is echter elke keer afwachten hoe zo'n reis verloopt: vaak mag je niet harder dan 40 km p.u. rijden, (bij scholen zelfs maar 25 km p.u. en je staat versteld van het aantal scholen dat Costa Rica rijk is, soms wel 2 per gehucht!), en verder is het bergachtig en ligt er - zoals ik al eerder schreef - niet overal asfalt. Ook kwamen we tot de conclusie dat de planologie  in Costa Rica m.n. is ingezet om op strategische plekken enorme kuilen in de weg aan te brengen, wat de snelheid van het verkeer uiteraard ook behoorlijk onder controle houdt.

Kortom: 20 min. voor vertrek van de boot arriveerden we op de bewaakte parkeerplaats waar we de auto met een deel van onze spullen achterlieten, en stapten welgemoed in het bootje voor een tocht door het regenwoud van ± 2 uur. Al binnen 5 minuten werden we vergast op een forse krokodil, en langzaam ploegde het bootje zich door de mangrove, regelmatig stuitend op boomstronken die grotendeels onder water lagen. Wij keken onze ogen uit en probeerden om in de dichte beplanting dieren te onderscheiden, wat soms lukte. Aangekomen bij de aanlegsteiger werden we bestormd door diverse gidsen, die wij afschudden en we gingen op zoek naar onze B&B: Miss Mirian I. Daar aangekomen een prima kamer, gelegen aan het lokale voetbalveld. I.v.m. pasen werd er druk getraind voor allerlei wedstrijden, die kennelijk op het programma stonden. Ook werden op diverse plekken in het dorp een soort altaartjes met paarse doeken opgericht, zoals in de tuin van het politiebureau(tje).
Tortuguero is een schilderachtig dorpje waar - dat zal duidelijk zijn - alleen lopend (of fietsend) wordt voortbewogen. Het dankt zijn grote faam aan het feit dat het één van de weinige plekken ter wereld is waar de groene schildpad broedt. Deze schilpadden bezoeken het strand in grote getale, leggen v.a. begin juli eieren die ze begraven in het zand. 2 maanden later klimmen duizenden kleine schildpadjes uit deze nesten naarboven en zoeken de zee weer op, om zich over het Caraïbisch gebied te verspreiden. eieren die te koud of te (on)diep hebben gelegen blijven op het strand achter; we hebben er nog veel gevonden.
We hebben om 6.00 uur 's morgens een roeitocht door de mangrove gemaakt, die veel mooie vogels, een luiaard (sloth dus, Nelleke :-), spidermonkeys,  basilisken, iguana's en leguanen hebben opgeleverd, maar de kaaimannen hadden zich te goed verstopt.

4 heerlijke dagen doorgebracht in 30 graden, zacht windje, een zeer rustig tempo, eind middag genietend van een voetbalwedstrijd onder het genot van een koud pilsje. Tortuguero bleek zelfs een meisjesteam te hebben!
Op 2e paasdag voeren we (met hindernissen: kapotte boot, 2 x overstappen) terug naar de parkeerplaats, waar tot mijn verrassing de auto nog geheel ongeschonden op ons stond te wachten met alles er in.

Er volgde een adembenemende tocht door de bergen, tussen de diverse vulkanen  waaronder de Turialba, door flarden mist. Toen we in Heredia uit de auto stapten bleek de temperatuur er toch minstens 10 graden lager te liggen dan aan de Caraïbische kust, dat waren we even vergeten. Hotelletje gezocht, ijsje gegeten (!) en gisteren verder gereden door groene heuvels naar de zuidkust naar het plaatsje Quepos, om het natuurpark Manuel Antonio als laatste te bezoeken. Per slot hebben we nog steeds geen gifkikkertjes gezien! Gisteravond miste ik echter ineens de autosleutel, en nadat ik de hele kamer op z'n kop had gezet had ik 'm nog niet gevonden.
Vannacht dus erg slecht geslapen en diverse scenario's de revue laten passeren: in de auto laten zitten; verloren; in de broekzak van de broek die in de wasserij is afgegeven. Vanmorgen kwam de verlossing; de sleutel is netjes meegewassen. Gelukkig. Vandaag dus maar een rustig dagje ingelast, ook wel handig bij 34* of zo. Af en toe een plons in het zwembadje van dit Wide Mouth Frog Hotel ... heerlijk uit te houden de komende dagen.