😄😄😄 LEVEN EN RIJDEN IN DE CANADESE DROOM 🤗🤗🤗 (facultatief)

“En hoe bevalt de camper?” willen jullie natuurlijk weten*. Daarover gaat deze blog.

*(Misschien interesseert dat je helemaal niet, en dan kun je deze blog gewoon overslaan).

Eerst de binnenkant van deze camper. Want gegeven de weersomstandigheden tot nu toe is dat een aspect van niet te onderschatten belang. Deze camper (Coachmen geheten) is 6,40 m lang en zo’n 2,40 m breed. En daarin bevinden zich:
1.     bestuurders- en bijrijdersplaatsen met dashboard, stuur-  en rij- inrichting;
2.     keukenblokje, met 2 pits kooktoestel, gootsteen (warm+koud water) en 5 laden van verschillend formaat;
3.     toilet- en douchecabine, met fonteintje;
4.     koelkast, vrieskast en magnetron;
5.     3 zitsbank en twee 1-zitters, ’s avonds om te toveren tot een gerieflijk 2 persoons bed;
6.     kledingkastje en 7 bovenkastjes, waarin (boven het keukenblok) keukengerei, beddengoed/handdoeken, onze kleding en andere losse artikelen geborgen zijn;
7.     een televisie, die wij niet aan het werk hebben gekregen maar waar we ook niet veel moeite voor hebben gedaan.

Tussen bank en zitjes kan een tafel (op paal in de bodem) gezet worden en de stoel van de bijrijder kan omgedraaid worden naar binnen, waardoor er een extra luie stoel is. ’s Nachts is de bank via een knop plat te leggen en – aansluitend op tafelblad en 1-zitters – om te vormen tot een comfortabel 2-persoonsbed. Natuurlijk nog wel zelf opmaken en ’s ochtends weer afhalen/wegbergen 😏.
Achter de bank is enige bergruimte voor rugzak/koffers en beddengoed (en Wim’s bier en sportkleding). Verder hangen er onder de auto nog allerlei tanks met verschillende inhoud (propaangas, benzine, toiletafvoer, grijs water (afwas/douche), schoon water) om ons van alle gemakken te voorzien.
Wim en ik waren al enigszins ervaren in het samenleven in zo’n kleine ruimte, en dat hielp enorm. Binnen enkele dagen hadden we een efficiënte indeling van kastjes en laatjes en andere bergruimte, zodat je niet meer over alles je benen breekt. En hadden we ontdekt hoe we om elkaar heen konden manoevreren om ieder een goede/fijne lees of laptop plek te vinden. Want de temperatuur nodigt nog niet uit om buiten te gaan zitten (elke campingplek heeft een picniktafel en een kampvuurring), dus alle ruimte binnen is welkom. En gelukkig is er een goede kachel.

Dus het antwoord is ja, de camper bevalt ons uitstekend.
We kijken wel uit naar de dag dat de temperatuur > 20 graden komt, zodat we meer buiten kunnen zitten bij een kampvuurtje.

Rijden doet deze camper heerlijk. Met gemak kun je op een prettige manier 100 km/u rijden, ook bergop. En dan heb je altijd nog acceleratievermogen over om snel in te kunnen halen. Dit alles als de weg dat tenminste toelaat. Want dat was iets waar we niet op hadden gerekend: over het algemeen zijn de wegen in Canada tot nu toe abominabel. De ranger uit Fundy National Parc vertelde ons dat hij zich schaamt tegenover de toeristen uit andere landen, als die zich beklagen over de toestand van de wegen. En dat kan ik me voorstellen. Alleen in Costa Rica troffen we soms B-wegen die dezelfde enorme gaten in het wegdek vertoonden. Er zijn hier Highways waarop je echt niet harder dan 30 km/u kunt rijden met de camper, omdat dan kastjes openspringen en de inhoud door de camper rolt, zo stuitert hij op en neer. Het dekseltje van de theepot, dat bij aanvang van de tocht keurig op zijn ronde uitsparing zit, vinden we steevast op een heel andere plek in het kastje terug. We hebben een weddenschap lopen of het ongebroken het eind van onze reis haalt 😀. De toestand van de wegen maakt het rijden soms ook inspannend, omdat je permanent aan het turen bent om in te schatten of het gat dieper is dan de helft van je wiel, en in je spiegels loert of er ruimte is om alsnog je stuur om te gooien als dat het geval lijkt. Rijden wordt zo een uitdaging, zeker als het regent. Anderzijds is het soms verrassend als een weg redelijk gaaf is en we vrijwel zonder gestuiter flink door kunnen rijden. Dan kom je een stuk minder moe op je bestemming aan.