FUNDY NATIONAL PARK

Wachtend op de witte was, die over 20 minuten in de droger kan waarna de bonte was hem opvolgt, schrijf ik alvast (een begin van) het volgende blog:
In Cape Breton was het echt heel mooi, maar ook stervenskoud, vooral door de aanhoudende harde wind. Na enkele dagen kon ik het geluid van de permanent gierende wind bijna niet meer verdragen. Op de (voorspelde) mooie dinsdag hebben we onder een strakblauwe hemel de Cabot Trail gereden, een werkelijk schitterende tocht door het Nationaal Park Cape Breton, bijna 300 km lang. In de bergen lag te veel sneeuw om een wandeltrail te lopen, daar waren onze schoenen jammer genoeg niet op berekend 😊. De informatie had ons verteld dat wij er zo ongeveer zouden moeten struikelen over de moose (rendieren), maar helaas … het blijft een queeste om er ergens een te zien te krijgen. Wel stak plots voor onze neuzen een coyote de weg over, die we aanvankelijk voor een wolf hielden. De Audubon (Mammals of the Northern America) bood uitsluitsel. Zie verder de foto’s van de Cabot Trail, dan begrijp je hoe schitterend de natuur daar is.

Toen na zo’n stralende dag ’s nachts de wind weer op kwam zetten waren we toe aan verkassen. Woensdag vertrokken we onder zware bewolking naar Newton, New Brunswick, waar wij iets aangenamere temperaturen verwachtten. De eerste avond, na een avondzonnetje, koelde het echter al snel af op de camping - die overigens rustig en mooi was - dus werd de donzen slaapzak erbij gehaald. Een gouden greep: heerlijk warm geslapen onder het donsje 😊. De volgende ochtend: stralende zon, helderblauwe lucht: wandelweer. En een bevroren waterleiding. Een mooie wandeling gemaakt van ± 15 km door heuvelachtig boerenland, onderweg over een van de beroemde overkapte houten bruggen (foto) gelopen. De functie van de kap was ooit: bescherming van de houten brug tegen weer en wind, zodat hij 2 x zo lang mee kon; dat bespaarde heel wat kosten.

’s Avonds nog onze vervolgroute uitgedokterd, die beperkt wordt door overstromingen her en der in New Brunswick, en door gesloten campings. Maar we hebben geen haast, dus besloten naar een open camping in het nabij gelegen Fundy National Park te gaan en daar enkele dagen langer te blijven. Dan kan het elders wat opdrogen. Moe gewandeld, dus: lekker slapen.
Na vertrek van de camping de volgende ochtend hebben we minstens 7 benzinestations bezocht om de gastank bijgevuld te krijgen (voor verwarming, koelkast en koken), voor we langs de snelweg een camperverhuurbedrijf vonden die gas leverde. Gelukkig maar, want met de verwarming vaak aan raakt het gas toch sneller op. Maar kennelijk zijn de plekken waar gas bijgevuld kan worden dun gezaaid.

Ook hier in Fundy National Park weer een prachtige camping, voorzien van warme douches en wasmachine, rondom bos waar het barst van de eekhoorns, vogels in alle soorten, maten en kleuren, en heerlijk rustig. Er zijn in het bos ook moose en zwarte beren, maar de laatste moeten nog ontwaken uit hun winterslaap en de eerste spelen nog steeds verstoppertje met ons. De eekhoorns echter zijn bijzonder nieuwsgierig en huppelen vrolijk rond. Vandaag een lange wandeling gemaakt hoog bovenlangs de kust, door het bos en langs prachtige kabbelende beken en watervallen.  We blijven hier lekker nog een paar dagen hangen, en kijken dan verder waar de wegen begaanbaar zijn en de campings toegankelijk.